par Hilbrand Westra, né en Corée du Sud et adopté aux Pays-Bas, fondateur de Adoptee & Foster Care (AFC) Pays-Bas

ATTENTION AU SUICIDE CHEZ LES ADOPTÉS

Cinq fois supérieur à la moyenne

Presque personne ne veut vraiment savoir, et les gens n'en parlent pas facilement, sans parler de l'attention des adoptés quand cela arrive. Habituellement, l'attention va aux parents adoptifs # et les adoptés sont souvent seuls sous la pluie.

La semaine dernière a eu lieu le lancement du livre de la mère adoptive Rini van Dam #donderdagen à Sneek. Les présentations des orateurs se concentraient à juste titre sur l'auteur, bien sûr, mais l'un des sujets sur lesquels le livre a été créé était la mort de Sannison. Une autre adoptée coréenne qui a mis fin à ses jours avant l'âge de 17 ans et dont les funérailles ont eu lieu le 5 novembre, mon anniversaire. Elle venait de rompre avec un autre adopté peu de temps auparavant. C'était en 1991, l'année où l'association pour les Coréens adoptés, Arierang, a tenu sa première grande réunion nationale. L'année où les amours ont à la fois fleuri et éclaté. L'année où j'ai pris conscience de ce que la douleur et le chagrin se cachaient sous nous tous.

Deux ans plus tard, Julia, une Coréenne adoptée de Belgique qui a quitté la vie juste avant d'avoir 21 ans, est décédée et ses funérailles ont eu lieu le 5 novembre, mon anniversaire. Ses parents adoptifs, cependant, ne voulaient pas d'adoptés au service funéraire.

Quelques années plus tard, j'allais perdre ma propre sœur, Joo Min, alors qu'elle était en poste comme soldat de l'ONU en Bosnie. Nous ne savons pas vraiment pourquoi elle a choisi de sauver deux garçons dans leur chute dans les Alpes italiennes françaises alors qu'elle devait savoir que cela lui serait fatal elle-même.

Hier, on m'a rappelé ce qui précède. Une confrontation douloureuse mais peut-être la plus nécessaire avec mon histoire personnelle pour apprendre à travers ce dur chemin que je ne pouvais plus détourner le regard de mon développement intérieur. Depuis lors, je travaille dur pour la souffrance des adoptés à travers le monde. Mais au lieu d'éloges et de soutien, j'ai reçu des menaces et des parents adoptifs en colère sur mon chemin. Certains ont même menacé de vouloir me tuer. Mais des adoptés en colère et des scientifiques de #, en particulier des Pays-Bas, ont également essayé de faire disparaître mon message. Jusqu'à la recherche suédoise d'Anders Hjern, Frank Lindblad, Bo Vinnerljung est sorti en 2002 et a étayé mes expériences et mes soupçons.

Le traumatisme existentiel au suicide montre une relation avec le processus de déchirure créé par l'abandon et l'adoption #. Depuis lors, de tels résultats ont fait surface partout dans le monde, sauf aux Pays-Bas. Les Pays-Bas aiment toujours se livrer à l'histoire de Walt Disney et tout bruit contraire à propos de ce phénomène est commodément rejeté par la recherche statistique, qui, bien qu'accréditée par Evidence Based, parvient à écarter commodément ce problème.

La science préfère laisser la souffrance de nombreux adoptés à eux-mêmes car ce qui n'apparaît pas dans les statistiques n'existe pas selon le gouvernement et les agences d'adoption.

Original en néerlandais

AANDACHT VOOR #ZELFDODING SOUS #GEADOPTEERDEN

Vijf keer hoger dan gemiddeld

Bijna niemand wil het echt weten, en men spreekt er niet makkelijk over, laat staan dat de geadopteerden de aandacht krijgen als het gebeurt. Meestal gaat de aandacht naar de #adoptieouders en staan de geadopteerden vaak alleen in de regen.

Gisteren était de boekuitreiking van het boek #donderdagen van adoptiemoeder Rini van Dam à Sneek. De inleidingen van sprekers waren natuurlijk terecht gericht op de schrijfster, maar een van de onderwerpen waarom het boek is ontstaan is de dood van Sannison. Een mede Koreananse geadopteerde die voor haar 17e een eind maakte aan haar leven en haar rouwdienst was op vijf november, mijn verjaardag. Ze had kort daarvoor net de prille verkering met een medegeadopteerde uitgemaakt. Het was 1991, het jaar dat vereniging voor geadopteerde Koreanen, Arierang, haar eerste grote landelijke bijeenkomst achter de rug had. Het jaar waar zowel liefdes opbloeiden, maar ook uit elkaar spatten. Het jaar dat ik mij gewaar werd welk en pijn en verdriet onder ons allen schuil ging.

Twee jaar plus tard, overleed Julia, een Koreanan geadopteerde uit België die net voor haar 21e het leven verliet en haar rouwdienst was op vijf november, mijn verjaardag. Haar adoptieouders echter wilden geen geadopteerden bij de rouwdienst.

Enkele jaren plus tard zou ik mijn eigen zus, Joo Min, verliezen terwijl ik gestationeerd était également VN soldaat en Bosnie. We weten niet echt waarom ze verkoos om twee jongens in hun val in de Frans Italiaanse Alpen te redden terwijl ze geweten moet hebben dat het haar zelf noodlottig zou worden.

Gisteren werd ik aan het bovenstaande herinnerd. Een pijnlijke, maar wellicht de meest noodzakelijke confrontatie met mijn persoonlijke historie om via deze harde weg te leren dat ik niet langer weg kon kijken van mijn innerlijke ontwikkeling. Sindsdien heb ik mij hard gemaakt voor het leed van geadopteerden over de hele wereld. Maar inplaats van lof en ondersteuning ontving ik bedreigingen en boze adoptieouders op mijn pad. Sommigen dreigden mij zelfs om te willen brengen. Maar ook boze geadopteerden en #wetenschappers, vooral uit Nederland, probeerden mijn boodschap uit de lucht te halen. Totdat het Zweedse onderzoek van Anders Hjern, Frank Lindblad, Bo Vinnerljung in 2002 uitkwam en mijn ervaringen en vermoedens staafde.

Het existentiële trauma tot zelfdoding laat een relatie zien met het verscheurende proces dat ontstaat door afstand en #adoptie. Sindsdien zijn over de hele wereld dergelijke uitkomsten opgedoken behalve in Nederland. Nederland laaft zich nog graag aan het Walt Disney verhaal en elk tegengesteld geluid over dit fenomeen wordt handig weggewerkt door statistisch onderzoek, dat weliswaar Evidence Based geaccrediteerd is, maar dit onderwerp handig weet weg te werken.

De wetenschap laat het lijden van veel geadopteerden liever aan henzelf over want wat niet in de statistieken opduikt bestaat niet volgens de overheid en de hulpverlening.

Ressources

ICAV Page commémorative avec des liens de sensibilisation au suicide et d'autres ressources sur ce sujet

Suicide in Adoption report from the Australian Government


Commentaires

Laisser une réponseAnnuler la réponse.

Français

En savoir plus sur InterCountry Adoptee Voices (ICAV)

Abonnez-vous pour poursuivre la lecture et avoir accès à l’ensemble des archives.

Continue reading