par Hilbrand Westra, born in South Korea and adopted to the Netherlands; founder of Adoptee & Foster Care (AFC) Pays-Bas
An international headache
Adoption is political! Last week there was an article in the Dutch newspaper Trouw by Sam van den Haak. The headline and subtext state:
Support adopted children who are looking for their own parents with a fund
Parents spend tens of thousands of euros to adopt a child. But if adopted children want to find their own parents, there is no money for that. That’s not right, thinks Sam van den Haak, who was adopted from Sri Lanka herself.
It is hopeful to see that since 1989 where I was very involved by providing my critical input to counterbalance adoption debates, more and more adoptees are today emerging who seem to follow in these footsteps. And although I have withdrawn from this shadowy, and at times dangerous, political domain of adoption, I must nevertheless make a comment about the constant protection of adoptive parents by many of these adoptees. These adoptive parents are silent every time and it seems that they are once again sitting out this ‘storm’.
But where Van den Haak talks about prospective parents, it is actually about her adoptive parents at the same time. And it is actually not entirely true that adoptive parents were not aware, or could have been, that there might have been a lot wrong with intercountry adoption (the legal jargon for overseas international adoptions).
A prospective parent who had studied the matter could have known that in most cases there was at least a scent of something not right to it. Now it is mainly shifted by them to governments and adoption mediators – these are organizations that are remarkably often set up by and for adoptive parents.
#STOCKHOLMSYNDROOM
I understand that many adoptees do not wish to criticize their adoptive parents because in many cases that is their last straw to cling to when it comes to a tangible family to belong within. But without these 30,000 adoptive parents in the Netherlands, we would not have the consequences we now see. And if all those adoptive parents did indeed mean well with us, why do they always remain silent en masse and refuse to seek redress from the Dutch government and force it to make better provisions for adoptees who are impacted?
In the meantime, the Ministry of Justice set up an operation smokescreen by organizing a so-called “national consultation” that cost thousands of euros with external consultants who had done little to no preliminary research to create the idea that there would be unbiasedness and room for participation. During one of those first rounds in Utrecht, I already outlined the outcome. The ministry dismissed that as incorrect and premature. Hundreds of hours were in it for participants in these meetings, but in the end I was right. No money for adoptees for things as Van den Haak advocates, but a questionable counter function for post adoption support.
The entire operational execution and money goes to the FIOM in Den Bosch (ISS Netherlands), which also has a questionable reputation in the adoption history by being one of the early facilitators of intercountry adoption.
The whole exercise of the Ministry of Justice could have saved us wasting effort and the money involved could have gone to adoptees. But as is often the case, logic is lacking on these types of cases, and that frustrates many adoptees.
In a personal capacity, Hilbrand Westra
Néerlandais d'origine
ADOPTIE IS #POLITIEK (Tammy Chu)
Een internationaal hoofdpijn dossier
Vanochtend stond er een artikel over #adoptie in dagblad Trouw van Sam van den Haak.
Het is hoopvol om te zien dat er sinds (1989) mijn kritische tegenwicht in het adoptiedebat, steeds meer geadopteerden opstaan die in deze voetsporen lijken te volgen. En alhoewel ik mij uit dit schimmige, en bij tijden gevaarlijke, politieke domein van adoptie teruggetrokken heb, moet ik toch een kanttekening plaatsen bij het telkens in bescherming nemen van #adoptieouders door veel van deze #geadopteerden. Deze adoptieouders zwijgen telkens als het graf en het lijkt erop dat ze deze ‘storm’ wederom uitzitten.
Maar waar Van den Haak het over wensouders heeft, gaat het eigenlijk tegelijkertijd over haar #adoptieouders. En het klopt feitelijk ook niet helemaal dat adoptieouders niet op de hoogte waren, of hadden kunnen zijn dat er wellicht van alles mis was met interlandelijke adoptie, het juridische jargon voor overzeese internationale adopties.
Een beetje wensouder die zich verdiept had in de materie had kunnen weten dat er in de meeste gevallen er op z’n minst een luchtje aan zat. Nu wordt het door hen vooral afgeschoven op overheden en adoptiebemiddelaars. Organisaties die opvallend genoeg vaak juist zijn opgezet door en vanuit adoptieouders. Hoe dan?
Ik snap wel dat vele geadopteerden als de dood zijn om hun adoptieouders te bekritiseren. Want dat is in veel gevallen wel hun laatste strohalm als het om een tastbaar #gezin gaat. Maar zonder deze 30.000 adoptieouders in Nederland zaten we nu niet met de gevolgen. En als al die adoptieouders het inderdaad zo goed met ons gemeend hadden, waarom zwijgen ze dan telkens massaal en weigeren ze bij de Nederlandse overheid verhaal te halen en deze te dwingen betere voorzieningen te treffen voor geadopteerden?
Intussen werd er door het Ministerie van Justitie een operatie rookgordijn opgezet door een zogeheten landelijk overleg te organiseren wat duizenden euro’s koste met externe consultants die nauwelijks tot geen vooronderzoek hadden gedaan om de zweem te creëren dat er sprake zou zijn van onbevooroordeeldheid en ruimte voor medezeggenschap. Tijdens een van die eerste rondes in Utrecht, schetste ik de uitkomst al. Door het ministerie werd dat weggewuifd als incorrect en te voorbarig. Honderden uren zaten er in voor deelnemers aan deze bijeenkomsten, maar uiteindelijk kreeg ik gelijk. Geen geld voor geadopteerden voor zaken zoals Van den Haak bepleit, maar een twijfelachtige loketfunctie voor adoptienazorg.
De hele operationele uitvoering en geld gaat naar het Fiom in Den Bosch dat ook een discutabele reputatie in de adoptiegeschiedenis er op nahoudt.
De hele exercitie van het MVJ had ons dus bespaart kunnen blijven en het geld wat daarmee gemoeid ging naar geadopteerden kunnen gaan. Maar zoals wel vaker, logica ontbreekt op dit soort dossiers, en dat frustreert menige geadopteerde.
Op persoonlijke titel, Hilbrand Westra
Laisser une réponseAnnuler la réponse.