Bijna niemand wil het echt weten, en men spreekt er niet makkelijk over, laat staan dat de geadopteerden de aandacht krijgen als het gebeurt. Meestal gaat de aandacht naar deย #adoptieoudersย en staan de geadopteerden vaak alleen in de regen.
Gisteren was de boekuitreiking van het boekย #๋๋ฐ๋ฅด๋ค๊ฒย ๋ฐ ์๋ตํฐ๋ชจ์๋ย ๋ฆฌ๋ ๋ฐ ๋ดย ์ค๋ํฌ์์. De inleidingen van sprekers waren natuurlijk terecht gericht op de schrijfster, maar een van de onderwerpen waarom het boek is ontstaan is de dood van Sannison. Een mede Koreanse geadopteerde die voor haar 17e een eind maakte aan haar leven en haar rouwdienst was op vijf 11์, mijn verjaardag. Ze have kort daarvoor net de priille verkering met een megeadopteerde uitgemaakt. Het is 1991, het jar dat vereniging voor geadopteerde Koreanen, Arierang, haar eerste grote landelijke bijeenkomst achter de rug have. Het Jaar waar zowel Liefdes opbloeiden, maar ook uit elkaar spatten. Allen schuil ging์ ๋ํด ์์ธํ ์์๋ณด์ญ์์ค.
๋์ค์ Twee Jaar, Julia, een Korean geadopteerde uit Belgiรซ die net voor haar 21e het leven verliet en haar rouwdienst was op vijf 11์, mijn verjaardag. Haar ์ฑํ์ echter wilden geen geadopteerden bij de rouwdienst.
Enkele jaren later zou ik mijn eigen zus, Joo Min, verliezen terwijl ik gestationeerd๋ ๋ณด์ค๋์์ VN ์๋คํธ์์ต๋๋ค. We weten niet echt waarom ze verkoos om twee jongens in hun val in de Frans Italiaanse Alpen te redden terwijl ze geweten moet hebben dat het haar zelf noodlottig zou worden.
Gisteren werd ik an het bovenstaande herinnerd. Een pijnlijke, maar wellicht de meest noodzakelijke ๋๊ฒฐ์ deze harde weg te leren dat ik niet langer weg kon kijken van mijn innerlijke ontwikkeling์ ํตํด mijn persoonlijke history om์ ๋ง๋ฌ์ต๋๋ค. Sindsdien heb ik mij hard gemaakt voor het leed van geadopteerden over de hele weld. Maar inplaats van lof en ondersteuning ontving ik bedreigingen en boze Adoptieouders op mijn pad. Sommigen dreigden mij zelfs om te willen brengen. Maar ook boze geadopteerden koย 1TP4ํธ์ํ ์คํผ์ค, vooral uit Nederland, probeerden mijn boodschap uit de lucht te halen. Totdat het Zweedse onderzoek van Anders Hjern, Frank Lindblad, Bo Vinnerljung 2002๋ uitkwam en mijn ervaringen en vermoedens staafde.
ํธ๋ผ์ฐ๋ง๋ฅผ ๊ฒช๊ณ ์๋ค๋ ์ฌ์ค์ ์๊ฒ ๋์์ต๋๋ค.ย 1TP4ํ๋ํํฐ. Nederland์์ ์ฌ์ฉํ ์ ์๋ ์ ๋ณด๋ฅผ ์ ๊ณตํ๋ Sindsdien zijn. Nederland laaft zich nog graag aan het Walt Disney verhaal en elk tegengesteld geluid over dit fenomeen wordt handig weggewerkt door statistisch onderzoek, dat weliswaar Evidence Based geaccrediteerd is, maar dit onderwerp handig weet
๋ด์ ์์์ ์๋ฆฌ๋ ๋ฐ ๋์์ด ๋ฉ๋๋ค. Voornamelijk omdat deze delen van onszelf raakte. ์ ์์ ์ํฉ๋๋ค.
Maar het accepteren en erkennen dat ook Wij de dood kennen, is ieets waarvan we wegblijven. We hadden een hold nodig en we zijn onze eigen hold geworden. Verlies๋ ์ฐ๋ฆฌ๊ฐ ์๊ณ ์์๋ geen plaats๋ฅผ ๊ฐ์ง๊ณ ์์์ต๋๋ค. ์ฐ๋ฆฌ๋ erkenden, erkende we ook de gestorven delen in on์ ์ํฉ๋๋ค.
De afgelopen week hebben we ervaren dat we er nu niet meer om heen kunnen enmotiven elkaar om onze pijn, angst en verdriet te delen, te erkennen. Door gezamenlijk de wens uit te spreken dat we het taboe er af willen halen, is er een ruimte ontstaan waarin beide zijdes van de Adoptie medaille een plaats beginnen te krijgen.
์ฐ๋ฆฌ๋ ๋ ์ด์ ๋ณผ ์ ์์ต๋๋ค. De tranen die we als kind hadden, laten we stromen en on on kinddeel wordt eindelijk bevrijd.
En hiermee is ok het besef geboren dat we de dood en het leven mogen omarmen. ์ ๋ verdwijnt angst en kunnen we vanuit verder levenโฆ