por Yung Fierens, adoptado de Corea del Sur a Bélgica.
Hace años, fui uno de esos afortunados que pudo atravesar Asia con la mochila por su cuenta durante casi medio año. Fue un momento mágico cuando conocí a mucha gente interesante y genial, vi el sol despegar en un templo en Angkor Wat y entre las tribus Akha en Laos. Hong Kong, China, Laos, Tailandia, Vietnam, Corea, Indonesia, Bután, Singapur y Camboya.
En el último país (Camboya) que visité, uno de los muchos orfanatos donde había decenas de niños esperando a sus padres adoptivos, estaba considerando quedarme en el área por un tiempo y ser voluntario allí. Di lecciones de idioma en inglés, lecciones de arte, ayudé a preparar comidas. Tendría que tirar un paquete de euros sobre la mesa para poder vivir y vivir porque, por supuesto, no se puede vivir con los salarios de una ONG así. Necesitan su dinero para esos niños.
Eso fue lo que pensé que iba a pasar, así fue como pensé que era la situación. Hasta que los amigos que vivieron y trabajaron en la escena de la ayuda al desarrollo y las experiencias de otros mochileros me abrieron los ojos.
“Estos no son orfanatos, sino simples trampas para turistas. Los padres de esos niños están recibiendo dinero para llevar a sus crías durante el día al llamado orfanato donde se exhiben como monos, para que los dueños puedan sacar dinero de los bolsillos de los turistas ingenuos.
Mientras tanto, a los niños no se les enseña y, por lo tanto, no aprenden nada que pueda ser útil en la vida humana. Cuando crecen demasiado y la ternura se acaba, entonces los expulsan de esas casas y terminan de nuevo en la calle como mendigos.
Y sí, quien quiera puede adoptar un niño si se pone suficiente dinero sobre la mesa. Desde que el hijo mayor de Angelina Jolie fue adoptado / comprado aquí durante el rodaje de Tomb Raider, el turismo de orfanatos ha estado en auge ".
Por lo tanto, abandoné el plan y, con otros dos mochileros, opté por apoyar a un niño de una familia pobre para que pudiera ir a la escuela y obtener un diploma. Fue el primero en su pueblo en aprender inglés. El resultado es que no solo ayudamos a 1 joven con eso, sino que sacó a toda la aldea de la miseria. Gracias a él, otros niños pueden ir a la escuela, la economía local ha comenzado y ... lo más importante, ninguna madre tiene que dejar que su hijo se vaya a un país lejano para darle una vida mejor.
No me siento como un benefactor, he contado a pocos esta historia y no saldré con ella para cosechar admiración por ella. Lo digo para mostrar que hay otras formas mejores, más sostenibles y utilizadas anteriormente para dar a los niños una vida mejor sin tener que sacarlos de su entorno.
Original en holandés
Jaren geleden fue ik één van die gelukzakken die bijna een half jaar in haar eentje met de rugzak door Azië kon trekken.
Een magische tijd waarin ik veel boeiende, toffe mensen heb mogen ontmoeten, de zon heb mogen zien opstijgen in een tempel in Angkor Wat en tussen de Akha Tribes in Laos hebben kunnen vertoeven. Hong Kong, China, Laos, Tailandia, Vietnam, Corea, Indonesia, Buthan, Signapore en Camboya.
En dat laatste land heb ik één van de vele weeshuizen bezocht waar tientallen kinderen zaten te wachten op adoptieouders.
Ik overwoog om een tijdje in de streek te blijven en er vrijwilligerswerk te doen. Taallessen Engels, tekenles, helpen met het bereiden van maaltijden… ik zou er wel een pak euro's voor op tafel moeten smijten om in kost en inwoon te voorzien. Quiere natuurlijk kan je niet op kap van zo'n NGO gaan leven. Die hebben hun centen nodig voor die kindjes.
Dat was wat ik dacht dat er zou gebeuren, dat was hoe ik dacht dat de situatie fue.
Tot vrienden die ter plaatse woonden en werkten in de ontwikkelingshulp én de ervaringen van anderen backpackers me de ogen openden.
“Dit zijn geen weeshuizen maar regelrechte trampas para turistas. De ouders van die kinderen krijgen geld om hun kroost overdag naar dat zogenaamde weeshuis te brengen waar ze als aapjes in de zoo tentoongesteld worden zodat de eigenaars geld uit de zakken van naïeve toeristen kunnen kloppen. Ze krijgen intussen geen les en leren bijgevolg niets wat ooit van pas kan komen in een mensenleven. Als ze te groot worden en de schattigheid eraf es dan worden ze verbannen uit die tehuizen en belanden ze terug op straat als bedelaar. En ja, wie dat wil kan zo'n kind adopteren als er maar genoeg geld voor op tafel gelegd wordt. Sinds Angelina Jolie haar oudste zoon hier es komen adoptteren / kopen tijdens de filmopnames van Tomb Raider is het weeshuis toerisme geboomd ".
Ik heb het plan dan ook laten varen en heb ervoor gekozen om samen met nog twee andere backpackers waarmee ik in Laos terecht gekomen ben, een jongen uit een arm gezin finanel te ondersteunen zodat die naar school kon gaan en een diploma kon behalen. Hij was de eerste van zijn dorp die Engels zou leren. El resultado es dat we er niet alleen 1 jongen mee hebben geholpen maar dat die op zijn beurt het hele dorp uit de misérie heeft gehaald. Dankzij hem zijn er más tarde andere kinderen naar school kunnen gaan, is er locale economie ontstaan en… hoeft er geen enkele moeder meer haar kind te laten vertrekken naar een ver land om het een beter leven te geven.
Ik voel me geen weldoener, ik heb weinigen dit verhaal verteld en kom er nu niet mee naar buiten om er bewondering mee te oogsten. Ik vertel het om te tonen dat er andere en betere, duurzamere en eerbaardere manieren zijn om kinderen een beter leven te geven zonder ze te moeten weghalen uit hun omgeving.